ขอบคุณผู้เก็บมือถือผมไว้

ไม่รู้ว่าผู้มีพระคุณจะได้อ่านไหมแต่อยากบอกขอบคุณมากๆครับ

เรื่องก็มีอยู่ว่าผมขึ้นรถกระป๋องสาย 70 เข้าประชาอุทิศ ผมไปลงบ้านสวนธนอยู่แถวๆซอยพุทธบูชา 42
ลงรถมาก็เดินมาหน่อยได้ยินเสียงเหมือนของตกหันกลับไปดูก็ไม่เจออะไร คิดในใจเสียงเหมือนโทรศัพท์เราตกรึเปล่า คลำกระเป๋าดูจริงๆด้วย ส่วนเสียงที่ได้ยินก็ไม่รู้เพราะใครบรรดาลใจรึเปล่า ขอบคุณสิ่งนั้นด้วยครับ
ผมก็รีบโทรเข้าไปเลยพี่เค้ารับสายแล้วบอกจะคอยอยู่ที่ปากซอยพุทธบูชา 36 ผมคิดในใจว่าค่อยยังชั่วโชคดีจัง
หลังจากนั้นก็รีบวิ่งทั้งที่สะพายเป้ใส่โน๊ตบุคกับของอย่างอื่นสักห้าหกกิโล ไปเลยวิ่งไปเรื่อยๆไม่เหนื่อยเลยแฮะไกลอยู่เหมือนกัน(เกือบกิโล) ไปเจอพี่เค้านั่งคอยอยู่ลืมบอกไปว่าพี่เค้าเป็นผู้หญิง
หลังจากได้รับโทรศัพท์ ผมจะให้สินน้ำใจพี่เค้าไว้ แต่พี่เค้าไม่รับ ผมก็ได้แต่ขอบคุณพี่เค้า ลืมถามชื่อพี่เค้าไปด้วยเลย
ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งครับ เงินส่วนนั้นผมจะเอาไปทำบุญให้ครับ ผมตั้งใจจะมอบให้ครับ
กลับถึงห้องอาบน้ำเสร็จขาเกร็งนิดหน่อยเลย ดีที่ไปวิ่งตอนเย็นบ่อยๆ
ขอบคุณครับ